Οι ελιές της Γουόλ Στριτ

Οι ελιές της Γουόλ Στριτ

της Χριστίνας Ταχιάου, 31 Μαρτίου 2014

Βλέπω ένα βίντεο με τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ στο σπίτι της. Ο δημοσιογράφος της κάνει ερωτήσεις κι εκείνη απαντά άνετα περπατώντας. Τρισχαριτωμένη, όπως πάντα, μικροσκοπική και γλυκύτατη, δεν διστάζει να απαντήσει στην ερώτηση «Ποια είναι η αγαπημένη σου χώρα;» «Greece!» και «Ποια είναι η τελευταία χώρα που επισκέφτηκες;» «Greece!». Η Σάρα είναι λάτρης της Ελλάδας και της κουζίνας της χώρας, όπως τονίζει πάντα στις συνεντεύξεις της. Πόσο θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από την αγάπη που τρέφουν οι σταρ στην Ελλάδα! Τσάμπα αγάπη, έτσι; Κανείς δεν πληρώνει τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ για να λέει τι ωραία που είναι η χώρα μας.                   
Σε μια από τις πρώτες σκηνές της ταινίας «Ο λύκος της Γουόλ Στριτ» ο μεγαλοχρηματιστής πηγαίνει για γεύμα τον πιτσιρικά - wannabe χρηματιστή που ενσαρκώνει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Του προσφέρει ελιές από ένα μπολάκι λέγοντάς του «Olives from Chalkidiki!». «Τι κουφό ήταν αυτό με τις ελιές της Χαλκιδικής!» σχολιάζαμε βγαίνοντας από την ταινία, έχοντας ψηλώσει καμιά δεκαριά πόντους απ’ το καμάρι. «Ποιος ξέρει ποιος απ’ το team ερωτεύτηκε τη χώρα μας και θέλησε να την τιμήσει». Περιμέναμε ότι το πράγμα θα «το αρπάξει» κάποιος φορέας. Τι στο καλό, τις πρώτες 4 εβδομάδες η ταινία είχε κόψει κάπου 170.000 εισιτήρια.

Φωτογραφικό υλικό Α.Σ. Μεταγγιτσίου Χαλκιδικής

Παραδόξως, δεν είδα κανέναν να το κάνει θέμα. Μέχρι πριν λίγες ημέρες, που, αναζητώντας πληροφορίες, βρέθηκα στο blog του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεταγγιτσίου κι είδα εκεί να γίνεται αναφορά στη σκηνή. Το Μεταγγίτσι είναι ένα χωριό που βρίσκεται σε ένα περίεργο σημείο στη Σιθωνία και δεν περνάς από μέσα παρά μόνο εάν κάποιος σου έχει μιλήσει για τα κρέατά του. Τα τελευταία - όχι πάρα πολλά - χρόνια, εάν θες να φας καλό και πολύ κρέας στη Χαλκιδική, η συμβουλή είναι «Πήγαινε στο Μεταγγίτσι».
Πέραν τούτου, ουδέν. Έλα όμως που εδώ και λίγο καιρό έχει αρχίσει να ακούγεται κι ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μεταγγιτσίου και, μάλιστα, τα καλά λόγια τα έχω ακούσει από παραγωγούς της Χαλκιδικής οι οποίοι έχουν βρει εκεί υποστήριξη. Ο συνεταιρισμός ιδρύθηκε το 1924, μόλις 4 χρόνια μετά την ίδρυση της κοινότητας. Τα τελευταία χρόνια εστίασε τις δραστηριότητές του στην παραγωγή και τυποποίηση βιολογικού και συμβατικού ελαιολάδου και ελιάς κι επεκτάθηκε σε μεγάλες αγορές: Γερμανία, Βρετανία, Αυστραλία, Αμερική, ενώ ανοίγεται και σε νέες αγορές όπως Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία και Ινδία. Εκτός από ελιές και λάδι, ο συνεταιρισμός έχει επεκταθεί σε ξύδι, ρίγανη, αιθέρια έλαια, μέλι και κρασί.

Ο συνεταιρισμός διατηρεί αποθήκες στο Ντίσελντορφ και την Σαγκάη προκειμένου να μπορεί να εξυπηρετεί τις αγορές. «Εμβληματικό» προϊόν του είναι το «Γαλανό», ελαιόλαδο από παλιά ποικιλία της περιοχής. Από τις καινοτομίες του είναι το σφράγισμα του πώματος με βουλοκέρι. Οι ελιές του έρχονται σε μεγάλη ποικιλία: με πιπεριά καυτερή, σκόρδο, αμύγδαλο, βότανα κλπ. Οι παραγωγοί – μέλη του συνεταιρισμού είναι ενταγμένοι σε βιολογικά προγράμματα ή στην ολοκληρωμένη διαχείριση και πιστοποιημένοι. Συμμετέχουν συνεχώς σε εκθέσεις στο εξωτερικό, ενώ γενικά εργάζονται στην κατεύθυνση της προώθησης των τοπικών προϊόντων.

Κι όλα αυτά, αθόρυβα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, δημόσιες σχέσεις και παράτες. Δεν ξέρω εάν οι ελιές του Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήταν από ένα βάζο «Ελαία» του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεταγγιτσίου, πάντως, σύμφωνα με τους υπευθύνους του, η αγορά των ΗΠΑ βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των εξαγωγών του.         

Πηγή: http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.themata&id=2089

 

Επιμέλεια Δημοσίευσης: Κασάπη Παυλίνα